Оила – жонли мавжудотлар ичида фақатгина инсонларга ато этилган қимматбаҳо муассасадир. Ҳам-да инсонни бошқа жонзотлардан ажратиб турувчи энг муҳим фарқдир.

Оила – жамиятнинг пойдеворидир. Пойдевори мустаҳкам бўлган бинолар узоқ муддат инсониятга хизмат қилганидек оилалари соғлом қурилган жамиятлар ҳам узоқ асрлар давомида ўзлигини ва маданиятини йўқотмаган ҳолда мавжудиятини давом эттиради.

19 асрда асосан ғарбда рўй берган индустрия инқилобидан кейин капиталист зодагонлар хотин зотини арзон ишчи кучи сифатида фойдаланишга ўтди. Минг бир жозибадор ва баланпарвоз шиорлар етовида аёл-қизлар оиласидан суғуриб олиниб, фабрика-заводларда ишга жалб қилинди. Шу билан оила биносининг баъзи тамал тошлари ўрнидан кўчди. Ғарб жамиятида оила институти инқирозга юз тутди. Оилавий муаммолар, ажрашиш ва фожеалар бир-бирини қувлаб, бугунги аянчли аҳволга дучор бўлишди. Шарқ ва мусулмон халқлари ҳам узоқ йиллар давом этган мустамлака даврида ғарблашиш, европалашиш шиорлари тагида ананавий оила тизимидан анча нарсаларни бой берди. Мустақилликдан кейин ҳам матбуот ва телевидениемизга ҳоким бўлган ғарб маданияти унсурлари остида яна анча қадриятларимизни зудлик билан йўқотмоқдамиз.